Peuters: een aparte diersoort

Peuters. Die kleine gillende in luier gewikkelde minimensjes van 2 jaar. Ze kunnen je tot wanhoop drijven en lijken soms een volledig aparte diersoort. Nu nieuw in je huiskamer: de Peuter. Hoe benader je deze soms gevaarlijke, soms vertederende diersoort zodat je weer een leuk prettig gezinsleven krijgt.

Ontdekking van een nieuwe diersoort: de Peuter

Het is 2 tot 3 jaar oud, soms iets jonger, soms wat ouder. Ze komen voor in zowel de vrouwelijke als mannelijke vorm. Het draagt over het algemeen nog regelmatig een luier, maar wil wel ondertussen alles zelf doen. Het kent één klank waarmee het communiceert met de rest van de wereld en dat is NEE! De ander vaak uitgesproken klank is Ikke! Op de wc of potje plassen lijkt best leuk, maar alleen als meneer of mevrouw daar zin in heeft. Objecten die breekbaar zijn of duur zijn favoriet, vooral om vast te grijpen en liefst op de grond te gooien om te kijken of het kan stuiteren. Voedsel, vooral vast voedsel wordt niet gepruimd. Of eigenlijk beter gezegd wel: het wordt uitgekauwd terug de mond uitgewerkt, het liefst waarbij het op de grond of nog liever je kleren terecht komt.

Ze zijn ook aandoenlijk en lief en aardig.... ALS ze slapen. Dan zijn het net engeltjes en kun je je niet voorstellen dat je de volgende dag weer met de handen in het haar zit omdat het zich krijsend in de winkel op de grond heeft laten vallen....

Hoe omgaan met deze nieuwe soort?

De Peuter. Vaak lijken ze zich nergens iets van aan te trekken en toch moeten de ouders door deze fase heen. De fase van koppigheid, niet luisteren, eet- en slaapproblemen. In de special leest u meer tips en truuks. De gouden tip is wel deze: Blijf kalm en trek het u niet persoonlijk aan. Uw kind is de wereld en zichzelf aan het ontdekken. Grenzen kun je alleen ontdekken als je erover heen gaat. Blijf consequent, welke aanpak u ook kiest. En hou het licht aan het einde van de tunnel voor ogen. Ooit komt er een dag dat die peuter die nu in alle vroegte da hanen wakker kraait die puber die je zijn bed niet uitkrijgt. Die peuter die nu uw kostje neit eet, wordt straks misschien wel meesterkok. Of culinair criticus dankzij uw voedzame maaltijden. Die peuter die nu niet wil luisteren haalt straks misschien als leidinggevende wel heel wat successen omdat hij weet hoe hij mensen naar hem moet laten luisteren.

Tot slot

Peuters zijn niet makkelijk. Gelukkig bij meesten is het na het derde jaar over. Al zijn er kinderen die vrolijk doorgaan in de Ik ben Drie en wil nog steeds Nie! fase. Ook hier weer nieuwe uitdagingen. Vanaf 4 jaar mogen ze naar school en dan vinden we het maar wat prettig dat die kleine dreumes een eigen wil heeft, een geheel eigen karakter, dat ie het kaas niet van zijn brood laat eten. En dat heeft ie toch maar mooi van zijn ouders geleerd! De Peuter: een fascinerende diersoort.